Het is zover! Vier jaar na het laatste buitenlandse optreden gaan we weer de grens over. Vier jaar geleden, heel kort voor corona alles platgooide was ons laatste optreden de carnavalsparade in Mönchengladbach. En nu trekken we het uniform weer aan voor een carnavalsparade in dezelfde omgeving. We hebben er zin in en konden niet wachten om weer deel te nemen aan een parade!
We stappen niet alleen in de bus, maar samen met een aantal leden van het North Frisian Percussion Corps (NFPC) uit Dokkum. In het kader van een gezelligheid en om elkaar te kunnen versterken gaan we gezamenlijk aan de slag. Zo kunnen we bijvoorbeeld weer de straat op om deel te nemen aan een straatoptreden.
Maandagochtend 7:45 uur. Er staat een bus van een Duitse busmaatschappij voor ons klaar in Marum. We laden de instrumenten en tassen in en stappen zelf ook in. Het is ongeveer vier uur rijden naar de eerste bestemming. De reis gaat voorspoedig en net voor 12 uur komen we aan in Monheim am Rhein bij een busremise. Hier hebben we nog ruim een uur de tijd om nog even wat te eten en ons om te kleden. Buiten spelen nog even in en ach, waarom zou je dat niet gewoon met de Sinterklaasmars doen? Gewoon, omdat het kan.
Dan is het 13:00 uur en tijd om te vertrekken naar de startlocatie van de parade. Wij zijn geplaatst op plek 51 en dat nummer vinden we even later op de lantaarnpaal. Op deze locatie moeten we nog even wachten voordat de parade daadwerkelijk begin. Vanaf 13:30 begint de zogeheten voorstelronde. De nummer één in de parade staat helemaal achteraan opgesteld en rijdt op die manier alle andere groepen voorbij. Zo heb je ook de mogelijkheid om de rest van de parade te zien. Er komen weer de mooiste wagens voorbij, en veel mensen hebben zich prachtig verkleed in de meest kleurrijke outfits.
De route in Monheim am Rhein is ongeveer 3 kilometer. De gehele route staat vol met bezoekers. Zoals we al schreven op onze socials, duizenden mensen en zeker evenveel kilo’s snoep. Tijdens de optochten wordt het snoep, maar ook andere dingen zoals keycords, fluitjes en stuiterballen, van de paradewagens gegooid. Je moet dan ook niet raar opkijken als je mensen met een omgedraaide paraplu boven hun hoofd ziet om alles op te vangen. Sint Maarten is er niets bij.
Tweeënhalf uur later zit de eerste parade erop. Na vier jaar geen parades gelopen te hebben voelen we ‘m wel in de voetjes, maar dat nemen we voor lief. De bus staat aan het einde van de route -aan de andere kant van de stad- voor ons klaar. We pakken ons spullen weer in en rijden door naar Brüggen. Hier heeft de organisatie een jeugdherberg voor ons (samen met nog een andere vereniging) gereserveerd. Dat is nog een klein uurtje rijden. De jeugdherberg ligt in de bossen. Het is al donker als we aankomen. De kamers worden verdeeld, de bedden opgemaakt en dan krijgen we een seintje dat het eten voor ons klaarstaat. Een grote schaal pasta en salade wordt voor ons geserveerd. De avond verloopt gezellig onder het genot van een hapje en een drankje
De volgende ochtend kunnen we het rustig aan doen. Tussen 08:00 en 09:00 uur hebben we de mogelijkheid om te ontbijten en het plan is om tegen half 12 te vertrekken naar Mönchengladbach. Een aantal verkennen de omgeving van de jeugdherberg door een rondje te gaan hardlopen, een rondje te wandelen, gebruik te maken van de aanwezige klimmuur of om gewoon even lekker niets te doen. Na 11:00 uur uur stappen we weer in de bus en rijden we naar Mönchengladbach. In de Jahnhalle -inmiddels bekend terrein- staan organisatoren Jan en Linda Drost ons al op te wachten. Zoals altijd verwelkomen ze alle korpsen persoonlijk. Helaas zijn dat er dit jaar maar vier en zit de sporthal lang zo vol niet als voorgaande jaren. We maken een praatje met Jan en Linda en komen erachter dat de muziek die wij kennen als Sinterklaasmuziek, hier veel gebruikt wordt voor carnaval. Zo komt die warming-up van gisteren toch nog van pas. Dat biedt mogelijkheden!
Om 13:00 uur moeten we in uniform klaarstaan. Jan doet dan een welkomstwoordje voor alle deelnemers en er is een jarige bij een van de andere deelnemende groepen. Die wordt natuurlijk toegespeeld! Na deze aftrap gaan we naar buiten en lopen we naar de startplek van de parade. Vanaf de startplek is het wachten tot we in de parade geplaatst worden. We zijn band nummer 10, maar dat nummer zegt niets over je plaats in de parade. Band nummer tien kan prima achter wagen 153 staan. We wachten rustig onze beurt af, bekijken ondertussen de andere wagens en vangen zo nu en dan wat snoep. Want dat kennen ze ook in Mönchengladbach maar al te goed.
Na ruim een uur wachten mogen we invoegen en vanaf dat moment kunnen we ook redelijk constant doorlopen. Op een aantal plekken gaat de snelheid er even wat uit omdat de wagens wat meer moeite moeten doen de bocht te halen. Het is een flinke route die gevoelsmatig nog langer is dan voorgaande jaren. Ook in Mönchengladbach staan er duizenden mensen langs de kant, echt rijendik en de hele route lang. Na ruim zeven kilometer zit de tocht er op en zijn we terug bij de bushalte aan het beginpunt. Iedereen is kapot, moe, maar voldaan. Na vier jaar zijn deze twee parades achter elkaar een pittige start, maar meer dan waard!
We lopen terug naar de sporthal, hier kunnen we ons weer omkleden in ons eigen makkelijke tenue en beginnen we aan de terugreis. Net voor de grens maken we een stop om bij het restaurant met de gouden bogen (of dat kleine schnitzelrestaurantje er net naast, maar dat vertellen we niemand dat die er ook is) wat te gaan eten. Een klein uurtje later stappen we opnieuw in de bus en zetten we door naar huis. Het was een prachtige ervaring. Samen met NFPC Dokkum hebben we weer een mooie parade kunnen lopen. Iets wat we hebben gemist en wat zeker naar meer smaakt!
