Showband Marum kreeg zelden zo’n groots applaus na afloop van een showoptreden. En dan hebben we toch echt wel heel wat geweldige optredens meegemaakt. Maar in het Duitse Barsbuttel ging het publiek volledig uit zijn dak. Een minutenlange staande ovatie volgde na de laatste uitvoering van de show Back to Basic. En dat maakte het meer dan waard om tien uur lang in de bus te zitten en ongeveer vijf uur lang in een Duitse sporthal te wachten op een optredentje van krap een kwartiertje!
Zo rond kwart over negen, zaterdagmorgen 7 november, komt de firma Wiebenga met een van de touringcars voorrijden bij ‘Ons Centrum’. Met een behoorlijk compleet groepje, helaas moesten een aantal vermoedelijk Mexicaanse Griepleden zich afmelden, werd koers gezet richting Hamburg. Dat ging overigens wel met een kleine vertraging, want er is altijd wel iemand die zich verslaapt. Bovendien stopte de bus onderweg ook nog in Leek en Groningen om een aantal leden op te pikken.
Waarom zo vroeg, hoor ik u vragen. Zo ver is Hamburg toch ook wel niet rijden? Nee, dat klopt. Alleen was de buschauffeur vanwege de reistijdenwet genoodzaakt om negen uur stil te staan in Duitsland. Dus om rond twaalf uur ’s nachts weer terug te kunnen naar Nederland, moesten we rond 15.00 uur arriveren in Barsbuttel, dat net iets verder rijden is als Hamburg. Nou ja, hadden we dus in ieder geval genoeg tijd om even de benen te strekken na de busreis, die extra vermakelijk werd door – het leken wel – eeuwenoude beelden van Showband Marum vroeger. Wat kan een mens toch veranderen.
In Barsbuttel aangekomen, zo rond een uurtje of drie, konden we eerst de sporthal verkennen. Nou ja, misschien is dat wel een te groot woord. Want de hal, waarin het optreden zou plaatsvinden, had meer weg van een gymlokaaltje. Erg krap dus! Gelukkig konden we ’s middags nog een keertje het showprogramma doordraaien. Vooral in de diepte moest er door de leden erg veel worden geïmproviseerd. Ook mistten we onze solotrompettist en kon Gerda – naast lieftallige partner van de solist ook nog eens zijn stand-in – nog even haar versie van de solo oefenen.
Na deze korte repetitie kregen we van de organisatie een uiterst smakelijk bakje spaghetti aangeboden. Voor de ik-lus-het-niet-leden waren er gelukkig fruityoghurtjes, spekjes, negerzoenen en appels in overvloed aanwezig. Na het diner begon het lange wachten op ons optreden, dat uiteindelijk rond tien uur zou plaatsvinden. Tijd genoeg dus om even lekker uit te buiken, met gezellige Duitsers op de foto te gaan en vervolgens toe te kijken hoe deze jongeman ongenadig op zijn falie kreeg van zijn vriendinnetje. Ook leuk was om in de entreehal te kijken naar de bezoekers die zich vooral eerst eens amuseerden met een wijntje of een biertje. De show was volgens ons toch vooral voor de gezelligheid. In ieder geval bleek wel dat er ook in Duitsland een rookverbod geldt voor horecagelegenheden. Ook buiten de hal was het gezellig druk.
De show liep flink uit, zeker door het toch best wel lange optreden van een steelbandje. De andere deelnemers waren vooral Duitse bands, waarvan niet iedereen een showoptreden gaf. Daarom werd het optreden van Noordenveld uit Roden dan ook flink voorzien van applaus. Iets later dan gepland was het pauze en kon onze brass even kort inblazen op het speelveld. De drumline werd verbannen naar buiten, waar ze voor bijna de helft van het publiek een vlammende inspeelsessie afleverde.
Lekker warm en vol goede zin om de laatste uitvoering van Back to Basic tot een succes te maken, betrad Marum als derde korps na de pauze het veld. Al gelijk krijgen we een flink applaus. En dat hield tijdens de show niet meer op. Na elke climax volgde een luid applaus met gefluit en gejoel. Heerlijk om daarin op te treden. Ondanks het ruimtegebrek werd er een prima show neergezet. Zeker muzikaal stond het als een huis. Het gezongen slot van de show was wederom erg intiem. De Duitsers waren onder de indruk en wederom kon je een speld horen vallen. Maar de meesten van hen konden zich niet lang bedwingen en vrij snel na de laatste slag op de buisklok barstte een ovationeel applaus los zoals we nog niet vaak hebben meegemaakt. Prachtig om te zien dat mensen tranen in hun ogen weg wrijven en dat anderen staan te springen op de tribune van opwinding.
De laatste uitvoering van Back to Basic was zeker een succes. Met prachtige herinneringen nemen we afscheid van de show die ons veel succes heeft gebracht. Vrijwel op elk evenement waar we stonden geboekt onderscheidde de show zich van de andere programma’s. Op het WMC behaalden we met Back to Basic een tiende plaats op de wereldranglijst en de show was te zien op toptaptoes in heel het land.
Na de vermakelijke finale, waarbij het afschieten van confettikanonnetjes in een beetje in de soep liep, was er nog even tijd om een drankje te nuttigen in een soort buurthuis. Dat werd nog even erg gezellig. Iets na twaalven werd de reis naar Marum aangevangen. Na een busreis met veel gezelligheid, de nodige bedankjes, volle vuilniszakjes en luidkeels gezang kwam Showband Marum rond vijf uur weer aan op de plek van bestemming. Snel werd de bus leeggehaald en zocht iedereen zijn bed op om met een heerlijk voldaan gevoel in slaap te vallen.
Back to Basic was een groot succes!