In het Acht Dorpen Nieuws van 23 augustus staat een groot artikel over Showband Marum. Helaas is het printen niet helemaal goed gegaan en lopen twee stukken tekst door elkaar. Hieronder de volledige tekst uit het artikel over 60 jaar Showband Marum.
60 jaar Showband Marum; hoge pieken, diepe dalen
Toewijding is het geheim. Je kan niet op zaterdag musiceren én voetballen”
MARUM – Showband Marum bestaat dit jaar 60 jaar! Een feestje dat op 15 september groots wordt gevierd met een reünie voor oude en nieuwe leden van de showband. Er wordt een mooi programma opgetuigd bij de thuishaven van de vereniging; ‘Ons Centrum’ te Marum. Zestig jaar historie betekent natuurlijk ook zestig jaar aan mooie verhalen om op te tekenen. Dus spreken we af bij Jetty Bruinsma. Aan haar keukentafel blikken we met terug op de verre en recente historie met Ale Klaver (lid van het eerste uur), Jan van Houten, Anne-Lies Nienhuis, Lotte Pera en uiteraard Jetty zelf. Oud(er) en jong(er), vanuit Marum en ver daarbuiten. Want Showband Marum is in al die jaren uitgegroeid tot een muzikale trekpleister met bekendheid tot ver buiten de eigen gemeentegrenzen.
Aan tafel dus meer dan 150 jaar showbandervaring. Aan Ale Klaver –als lid van het eerste uur- de eer om het lesje geschiedenis af te trappen. “Het begin”, lacht hij, “ja, dat allerminst een geplaveid pad. Wat heet, ik zou het zelfs hobbelig willen noemen. We deden maar wat en stopten daar vervolgens weer mee. Echt iets van een muziekvereniging van de grond krijgen bleek zo gemakkelijk nog niet.” Totdat de muzikanten in spé les begonnen te nemen bij Venema. “Dat bleek een goede eerste stap te zijn”, vertelt Klaver. “En toen Hiebo Bandringa het stokje overnam van Venema nam het helemaal een vlucht.” Klaver vertelt geanimeerd over de ideeën van Hiebo Bandringa en de introductie van de drumband. “Jan van Houten zegt er niet lang daarna bij te zijn gekomen. “Hiebo begon ook met het toevoegen van andere instrumenten, waarop ik als eerste blazer ben toegetreden. Dat zal zo’n vier jaar na de officiële oprichting zijn geweest.” Onder de regie van Hiebo werd in Marum een voorloper op het gebied van showbands gecreëerd. Zeker in de noordelijke regio waar -volgens de oudgedienden- destijds showelementen nog niet volop aan de muziek werden toegevoegd. Behalve dus in Marum. Het werd een succes en de beginnende showband was een graag geziene gast in vele dorpen. “Er ontstond een tweedeling in de club tussen de groep showbandleden en de muziekvereniging”, weet Van Houten. “Wij brachten veel geld binnen, wat vervolgens in de clubkas van de muziekvereniging terecht kwam. Op zich is dat niet erg. Totdat zij opeens wel instrumenten konden kopen en wij om de kleinste zaken moesten lobbyen, bedelen bijna.” De oplossing was simpel, herinnert Klaver zich; “de kas werd losgekoppeld en wij stonden –meer- op eigen benen.”
Vele memorabele optredens volgden. “In Medemblik traden we voor het eerst op buiten onze eigen regio”, aldus Jan van Houten. “En in 1972 traden we op voor de koningin op Soestdijk. Diverse korpsen uit Noord-Nederland mochten de show verzorgen, waaronder Showband Marum.” Ale Klaver vult aan: “Sterker nog, we waren zéér nadrukkelijk aanwezig. Wij konden namelijk show maken.” Genieten deed het tweetal, terwijl Hiebo Bandringa als leider voorzichtig richting het buitenland begon te kijken. “We konden op een gegeven moment naar Duitsland”, zegt Van Houten. “Dat liep uit op een intern relletje, want dat concours was op zondag. Dat kon natuurlijk niet in het streng gelovige Marum, waarop werd besloten deze kans te laten passeren.” Een jaar later werd Hiebo Bandringa getroffen door een hartaanval die hem ook fataal werd. Een enorme klap voor de vereniging, die in Hiebo een sterk en stralend middelpunt had. “Het lag opeens helemaal stil”, weet Klaver. “Er waren verregaande plannen voor een eerste Taptoe Marum, die we noodgedwongen eerst in de ijskast hebben moeten parkeren. We gingen door een diep, diep dal.” De opengevallen plek van Bandringa werd ingenomen door Bert Nowee. Klaver: “Een man met een ijzeren discipline. Hij kwam ook uit de militaire wereld, had daar korpsen geleid en hield ook van militaire muziek.” Wie spreekt over een potje en een dekseltje heeft het niet over de combinatie Showband Marum en Bert Nowee. Een ongelukkig huwelijk met diverse clashes. “Wij waren een gezellig amateurkorps en geen militairen”, duidt Klaver. “Het paste gewoon niet.” Onder leiding van Nowee ging de band wel voor het eerst naar het buitenland, Leverkusen. In 1978 werd Nowee bedankt voor bewezen diensten en opgevolgd door Menno Dijkstra. Jan van Houten: “Menno had geen ervaring, maar ontwikkelde zich in rap tempo. De combinatie muziek-show is moeilijk te vinden in één bandleider. Menno pakte dat goed op.” Toch liep ook het hoofdstuk Menno Dijkstra op een rare manier af. De bandleider botste met Sietze Bandringa –de zoon van-, en werd ziek waarna Sietze in de voetsporen van zijn vader Hiebo trad. “Sietze heeft verstand van muziek én lag goed in de groep”, aldus Klaver. “Het bleek het begin van het einde voor Menno. Wel moet ik zeggen dat we onder Dijkstra veel stappen hebben gemaakt. Hij heeft ons zeker naar een hoger niveau getild. Vanuit ons dus ook zeker geen kwaad woord over Menno Dijkstra, ook al in hij hier in 1989 dus op een nare manier weggegaan. Op één vreemde avond was het opeens over.”
“Sietze wist het ook allemaal wel goed te vertellen”, vindt Van Houten. “Onder Sietze werden show en muziek één. Hij gaf ons muziek die mysterieus was en de showband vleugels. Een enorm leerproces waar we nog altijd baat bij hebben. Hij kwam uit onze eigen gelederen en dat is in principe een grote gok. Kan hij het aan? Accepteert de groep dat één persoon zich losmaakt en er boven gaat staan?” Het heeft meer dan goed uitgepakt, luidt de conclusie die anno 2018 getrokken kan worden. Sietze Bandringa stopte in 2017 na Showband Marum op een bijzonder hoog niveau te hebben gebracht. “Aan Eric Westerink de schone taak om de ingeslagen weg door te trekken en de ‘sound of Marum’ te behouden”, vertelt Jetty Bruinsma als het gesprek zich van ‘oud’ naar ‘jong’ lijkt te verplaatsen. “Inmiddels zijn wij een brede vereniging met guards, een bigband en dus een florerende showband.” De pijlen zijn momenteel gericht op Canada, waar volgend jaar het WK wordt gehouden in Calgary. “We zijn daar uitgenodigd en hopen nu middels acties, donateurs en sponsoren het benodigde bedrag bij elkaar te krijgen. Hoeveel we nodig zijn? Zo’n 50 duizend euro om de reis en het verblijf voor 35 personen te bekostigen. Een behoorlijke opgave, zeker.” Het zijn wel de krenten in de pap die nieuwe leden ertoe beweegt om zich aan te sluiten bij Showband Marum. Zoals Anne-Lies Nienhuis, woonachtig in Eelde. “Ik ben gek op muziek en op het spelen van muziek. Dat doe ik al 30 jaar en ik wil graag alles eruit halen wat erin zit.” En spelen op een hoog niveau is mogelijk in Marum, wist zij. “Bovendien voelt deze vereniging als een warm bad. Ondanks het hoge niveau blijft het ontiegelijk gezellig.” Anne-Lies kwam voor de prestaties en kreeg er gratis en voor niets een bak gezelligheid bij. “Precies waar wij voor staan”, vat Jetty het samen. Dat prestaties en gezelligheid prima hand-in-hand gaan heeft wel een reden, weet Ale Klaver. “Regels. Je moet je niet ergeren aan mensen die andere prioriteiten lijken te hebben. Want met ergernis eindigt gezelligheid. Wij hebben meegemaakt dat mensen een optreden afzegden omdat ze een belangrijke voetbalwedstrijd moesten spelen. Dat kán niet zo zijn. Daarom is hier een regel dat als je je aansluit bij Showband Marum je hier ook je prioriteiten legt. Toewijding is het geheim achter de prestaties én de gezelligheid. Je kan gewoon niet op één zaterdagmiddag én musiceren én voetballen.” Toewijding is zeker ook bij de jongere garde ruimschoots aanwezig. Lotte Pera kwam in 2009 bij de showband toen er nieuwe blazers nodig waren. “Ik speelde in de jeugdband van Marum toen ik werd gevraagd bij de showband te komen”, blikt Lotte terug naar 2009. “Daar speelde ik mellophone, wat ze hier goed konden gebruiken. Het was een goede stap omhoog. Nu nog steeds ben ik blij met de stap, want veel van mijn vrienden heb ik hier leren kennen.” Showband Marum is na al die nog altijd meer dan muziek maken, vindt ook Lotte. “Wereld Muziek Concours, Canada, we leven van doel naar doel. Doen dat harmonieus en op niveau. Dit is een speciale vereniging, en een schitterende showband.”
Prestaties en tradities
Moeiteloos hadden we een hele dag aan de keukentafel van Jetty Bruinsma kunnen blijven zitten voor sterke –maar waargebeurde- verhalen. Vele te mooi om niet te publiceren. We doen een wilde greep en geven er op de valreep nog een paar mee in deze krant. Zo heeft Showband Marum ooit het wereldrecord musicerend marslopen verbroken. Maar liefst 75,2 kilometer werd er gelopen én gespeeld van Assen, waar de band om 3 uur ’s nachts vertrok, naar het eigen Marum. “Via Vries, Haren, Groningen, over de drukke Grote Markt op zaterdag, door Hoogkerk, Peize, Roden, Leek, Tolbert, Niebert en Nuis.” Ale Klaver kan zich de route nog goed voor de geest halen, met alle verschrikkingen van dien. “We hebben er 13 uur over gedaan en kwamen rond 16 uur aan in Marum. Kapot en gesloopt, maar gedragen door het publiek. Ale heeft hem uitgelopen, maar bekent: “Ik zat er vlak na Assen al doorheen.” Niettemin, een hele prestatie. Ook de uitjes waren altijd gezellig, weet Jan van Houten. “Er wordt nogal eens wat ‘weggetikt’ aan drankjes”, lacht hij. “Maar ‘s ochtends staan we op tijd aan het front! Wie in de nacht gaat vissen, moet in de ochtend de netten drogen.” Daarbij is er geen beter medicijn tegen een kater dan ei, spek en ui, weet Van Houten uit ervaring. “Traditie. Nog altijd eten ei, spek en ui na een flinke nacht doorhalen als we een weekendje weg zijn. En nog altijd wordt er volop gepresteerd, ook al moet er nog een deel van de alcohol worden afgebroken.” Prestaties en tradities. Na 60 jaar zit Showband Marum er vol mee.
