Dit weekend was het voor de leden van Showband Marum tijd voor een weekendje buitenland. Bestemming: Saint Amand Montrond, zo’n vijf uur onder Parijs. Daar vindt al eeuwen jaarlijks een herfstfestival plaats. Een meerdaags evenement met een kermis, optochten en dat soort dingen.
Om op tijd te komen voor het eerste optreden vertrokken we om twee uur ’s nachts van Ons Centrum. Aangezien onze wekelijkse repetitie-avond daar slechts 3,5 uur eerder eindigde bleven er aardig wat mensen hangen. Zo werd het al gezellig vóór we de bus in stapten. In de bus was het dan ook vrij rustig en werden de meeste mensen pas weer wakker in Frankrijk. Verschillende benzinestationparkeerplaatsen, wat oponthoud in Parijs en wat gedoe met tolpoortjes en we stonden om twee uur ’s middags op een parkeerplaats om te worden opgepikt door de Fransen. Daar maakten we kennis met de relaxte mentaliteit van de Fransen, die een uurtje later ons kwamen oppikken.
Ons eerste optreden was een kleine optocht. We liepen door het dorp (waar op dat moment de kermis ook al plaatsvond). Het marcheren werd afgewisseld met mini-serenades op verschillende straathoeken. Zoals alle optredens van het weekend liep ook “Les Amourins” mee, een fluit-en-mallet-band uit Neuchatel, Zwitserland (soms liepen we voor hun, soms achter hun).
De maaltijd die we hierna voorgeschoteld kregen overtrof mijn beste verwachtingen. Of het nou je smaak was of niet, er was in ieder geval wel veel moeite in gestoken: als voorgerecht een salade met lever, als hoofdgerecht een stuk eend met gebakken aardappeltjes en als toetje een soort taartje met botersaus. Niet van grote schalen; nee, iedereen kreeg een eigen, net opgemaakt bord. Nog een tussengerechtje van stokbrood, camembert en schimmelkaas en het was helemaal af.
’s Avonds verzorgden we nog een optreden in een concertzaaltje. Dit bestond uit twee helften en voor we met de bus bij ons slaapadres aankwamen was het dan ook al middernacht. We sliepen in een soort jeugdherberg met kamers van vier tot tien personen. Hier konden we blijven liggen tot acht uur (voor het gevoel tot negen: leve de wintertijd!). Een ontbijtje met koffie, stokbrood, chocolademelk en croissantjes later zaten we al weer in de bus.
Kwartiertje rijden, bus uit voor een kort optreden in het centrum. Bus in, bus uit bij een bejaardenhuis. Ook daar liepen we even een rondje en speelden wat deuntjes. Glaasje drinken. Bus in, bus uit bij een postkantoor. Op één of andere magische manier stonden daar ineens ook wat mensen, dus wederom een kwartiertje spelen. Bus in, bus uit bij een piramidevormig gebouw voor een groepsfoto. Bus in, bus uit en dan: lunchen. Want na dit alles waren er nog maar een paar uurtjes verstreken.
De lunch was ook goed voor elkaar: een groot bord couscous met gekookte groenten, kip, rund en worst. Ook was er weer kaas, stokbrood en een toetje om de maaltijd af te maken. De rest van de middag werd ingenomen door een parade. Met de zon die inmiddels was doorgebroken was het bijna nog heet op deze oktobermiddag. Het weer leek ook z’n invloed te hebben op de hoeveelheid publiek: dat stond nu rijen dik langs de kant. Voordat we weer naar de bus gingen kregen we nog uitgebreide bedankjes van de organisatie en als tegenprestatie speelden wij nog één keer ons nieuwste straatnummer, “Happy”.
We hadden nog een kleine vertraging doordat de accu van de bus leeg was. Gelukkig waren de Zwitsers er nog en met een startkabel was het probleem snel verholpen. Rond 19:00 reden we de stad uit. Na de verwachte tussenstops kwamen we rond 7:00 weer aan in Marum. Waarschijnlijk sliepen de meesten daarna thuis nog wel even verder, want het was al met al een erg vol weekend met lange dagen en veel optredens (en het was in de bus natuurlijk ook nog lang gezellig).
Een foto-impressie van deze mooie optredens is te vinden op onze facebook-pagina.
Verslag geschreven door Jan Bakker, euphonium-speler, PR- en stafflid bij Showband Marum